Interview met kazakkendraaier en Vlaanderen Vakantieland presentatrice Cath Luyten.
Het zullen de zenuwen zijn: aan de vooravond van de opnames van de allereerste aflevering van 'De kazakkendraaiers' heeft de nochtans vlekkeloos AN sprekende presentatrice Cath Luyten een afspraak met een logopedist, om nog snel even wat regionale klanken weg te poetsen.
Cath Luyten «Ja kijk, in 'Vlaanderen vakantieland' is het geen probleem als ik eens met iemand meepraat in een plaatselijk dialect, maar in 'De kazakkendraaiers' is het de bedoeling dat iedereen mij verstaat. Vandaar dus dat ik na dit interview een logopedieles heb gepland - ik vind toch echt wel dat ik een beetje een accent heb.»
Als je al een accent zou hebben, dan zou dat volgens mijn bronnen uit het Waasland moeten komen.
Cath Luyten «Ik ben opgegroeid in Koewacht, een dorpje dat deels in België en deels in Nederland ligt. Zelf ben ik aan de Vlaamse kant geboren, maar een echte grens is er in mijn hoofd nooit geweest. Wij gingen altijd in bikini zwemmen en tennissen in Nederland, en we gingen er ook naar het postkantoor - ze verkochten daar ook Belgische postzegels.
»Problemen tussen de twee kanten zijn er nooit geweest; alleen bij grote voetbaltoernooien werden er wel eens plaagstootjes uitgedeeld. Bij het laatste WK bijvoorbeeld hing er vlak boven de grensovergang een groot spandoek van Nederlandse makelij. Als je Nederland inreed stond er 'Hier begint het WK'; reed je Nederland uit, dan stond er 'Hier eindigt het WK'. Moet kunnen.»
Keek je als kind veel naar de Nederlandse tv?
Cath Luyten «Ja. Maar toch vooral uit noodzaak, want er was toen nog niet zoveel te beleven op de BRT. 't Was de tijd van de grote shows: 'Ron's Honeymoonquiz', 'In de hoofdrol' met Mies Bouwman, 'RUR' met Jan Lenferink...
»Tegenwoordig kijk ik een stuk minder naar de Nederlandse televisie, maar de 'MaDiWoDoVrijdagShow' met Paul de Leeuw vind ik nog altijd wel plezierig. In eigen land krijgt hij flink wat kritiek omdat hij zichzelf te veel zou herhalen, maar bij mij kan hij nog altijd niks fout doen. Ook al versta ik de helft niet van wat hij zegt - die man is écht wel dringend aan een logopedist toe (lacht).»
Jij zou het nochtans moeten kunnen verstaan: je vader is Nederlander, en je hebt nog een tijdje in Nederland gewerkt.
Cath Luyten «Welja, rond mijn twintigste heb ik een halfjaar stage gelopen bij Joop van den Ende in Aalsmeer, en daarna ben ik nog een halfjaar in Amsterdam blijven hangen. Tijdens die stage heb ik een beetje van alles gedaan: productie, redactie, research... Ik heb er ook aan belspelletjes meegewerkt, maar dat heb ik thuis wijselijk verzwegen (lacht).
»In die tijd liepen de belspelletjes nog 's nachts door - 't was het prille begin - en uiteraard ging het dan altijd weer de erotische toer op: er kwam een stripper naakt op visite, of het woord dat moest worden geraden was 'dildo'.
»Af en toe moest ik ook inbellen om een fout antwoord te geven en zo de tijd een beetje te rekken. Niet iets om trots op te zijn, ik weet het, maar 't was een leuke tijd. In Nederland heb ik bovendien geleerd om mijn mond open te trekken, wat me toch wel eens van pas is gekomen in 'Vlaanderen vakantieland'.»
Ben je tevreden met de kijkcijfers van 'Vlaanderen vakantieland'?
Cath Luyten «Ja. Het wordt op zaterdag én op zondag uitgezonden, en als je de twee uitzendingen bij mekaar optelt, halen we een miljoen kijkers. Méér dan een miljoen, de laatste weken.»
Welke programma's verdienen wat jou betreft hogere kijkcijfers?
Cath Luyten «Het komt nu niet meer op tv, maar ik vind dat 'Desperate Housewives' destijds veel te weinig kijkers trok. Al heel snel hebben ze het van Eén naar Canvas verschoven, zodat de meeste mensen het uit het oog verloren. Doodzonde, want het is een fantastische serie. Maar goed, lang leve de dvd-boxen dan maar? Intussen heb ik alle reeksen van 'Desperate Housewives' al op dvd gezien.»
En je echtgenoot Frank Raes heeft gezellig meegekeken?
Cath Luyten «Jaja, wel degelijk. Van de zomer nog hebben Frank en ik twee weken op Mauritius gezeten, en iedere avond zaten we knus in ons bedje op de laptop naar reeks zes te kijken. Heel gek: 't ging over een wurger, en in ons hotel bleek een echte wurger aan het werk te zijn - er is daar toen een vrouw vermoord. Een beetje griezelig wel, maar het maakt er de serie niet minder uitstekend op.»
